Dooie boel..

Soms heb je van die momenten dat je bij jezelf nadenkt en je afvraagt, weet ik zeker dat ik dit wil? Voor menig mens, jaaa ook ik denk na! Nou zo een bijzonder zeldzaam moment had ik dus laats. Dag in, dag uit keek ik in NL naar investigation discovery. Allemaal real documentaires, over moord en misdaadzaken. Dus geen fake CSI of bullshit, nee gewoon on the case with paula zahn, disappeaerd, couples who kill and that stuff. Allemaal erg leuk en boeiend, en al een tijd zet ik me zinnen op de studie forensic science, en ik was en ben er nog steeds heilig van overtuigd dat ik dat wil gaan doen. Tot het walgelijke, ranzige moment van afgelopen week, waarbij je sporadisch en spontaan in een klap na gaat denken, is dat de juiste keus.

Wat gebeurd er. Centreville is een rustig gebied in de bergjes, met veel bos en donkere paden en andere onzin. Dat houd in, we hebben wild. Veel wild, heeel veel wild, waarvan heeel veel inmiddels dood. Deze donkere wegen kennen geen straatverlichting want goh, waarom zouden we die in vredesnaam plaatsen? Nou amerika dat kan ik, en ga ik je nu vertellen. Als ik s'ochtends na mijn onbijt de auto in stap en in 2 bochten me straat uit rijd, is het alles behalve een smakelijk gezicht om een dode hert voor me neus te hebben, met alle ingewanden er gewoon naast! Ranzig, te ranzig voor woorden. Inmiddels is het DE spel van de dag. Count the dead animals. Het record is 7 in 15 minuten. Mijnheer OBAMA aangezien jij ruim 1 fucking MILJARD dollar kan uitgeven om benoemd te worden tot president, kan jij dan ook AUB een paar duizend dollar uitgeven aan straat verlichting? Ik heb gewoon medelijden met alle dode vossen, en herten en shit die maar op straat liggen te rotten, 3000x overreden worden, en vervolgens moet ik met mijn zielige lieve tedere hartje tegen de dode dieren aankijken.

Maar goed dan nadat 1 van de kids je uit je gedachte haalt met de mededeling, yeah I'm gonna get a bone of it! kom je wel weer over je dode dieren trauma heen.

Zodoende heb ik dus een soort van nagedacht over mijn toekomstige beroepskeuze. Een hele vooruitgang denk ik dan maar zo. Ik heb wel meer dingen gedaan in Amerika wat ik in Nederland niet doe naast nadenken. Ik heb een 1 hele MILE gerend om trinity park! Hell yeah!! Wat een verschrikking dat doe ik noooooooit meer! VRE-SE-LIJK! ik Haat rennen, het is saai, geen moer aan kan ik je vertellen. De awkward moment dat je sportschool binnenloopt, en er ineens heel veel mensen zijn. Ballonnen hangen en in je hoofd omgaat, oh nee waarom juist nu. Je snel aanmelden om binnen te komen, doorlopen en doen alsof je er niet ben. Juist op dat moment iemand tegen komen en je over te laten halen om 1 mile te rennen.En het was allemaal om het personal record te verbreken van de sprortschool. Wat overigens volgens mij niet gelukt is btw:P

Ok 1 mile is niks voor menig mens, voor mij was het een hele overwinning.